Παρότι δεν έχουμε ακριβή δεδομένα για την Ελλάδα, είναι σίγουρο πως η κατανάλωση αυτών των ειδών και άρα η παρελκόμενη ρύπανση είναι πολύ μεγάλη. Για αντιστοιχία, μπορούμε να δούμε το παράδειγμα της Ιταλίας.

Σύμφωνα με έρευνα του Πολυτεχνείου του Τορίνο, η Ιταλία χρειάζεται περίπου ένα δισεκατομμύριο μάσκες και μισό δισ. γάντια κάθε μήνα. Το γραφείο του WWF στην Ιταλία έχει εκτιμήσει πως αν μόλις το 1% από αυτές τις μάσκες διατεθεί ανεξέλεγκτα και καταλήξει στο φυσικό περιβάλλον, τότε θα δημιουργήσει πρόσθετη πλαστική ρύπανση της τάξης των 40 τόνων πλαστικού τον μήνα.

Ωστόσο, δεν είναι μόνο αυτό. Πρωτογενείς έρευνες δείχνουν πως γενικότερα εν μέσω πανδημίας έχουμε αρχίσει να καταναλώνουμε περισσότερο συσκευασμένα τρόφιμα αντί για χύμα (πχ. οι καταναλωτές προτιμούν περισσότερο το συσκευασμένο τυρί απ’ ό,τι το χύμα). Όλα αυτά δυσχεραίνουν το πρόβλημα και πρέπει να σταματήσουν. Ο πανικός ποτέ δεν ήταν καλός σύμβουλος.

Τα στοιχεία στην Ελλάδα

Ακόμη όμως και πριν την πανδημία, τα στοιχεία μιλάνε για χιλιάδες τόνους πλαστικού που κατακλύζουν τη Μεσόγειο όπως αναφέρει και ο Αχιλλέας Πληθάρας, υπεύθυνος προγραμμάτων πρόληψης αποβλήτων του WWF Ελλάς.

Ειδικότερα για τη χώρα μας, εκτιμάται ότι κάθε χρόνο 11.500 τόνοι από τα πλαστικά που καταναλώνουμε καταλήγουν στις ελληνικές θάλασσες. Βασική αίτια του προβλήματος: η υπερκατανάλωση πλαστικών μιας χρήσης, η ανεξέλεγκτη απόρριψη πλαστικών σε παραλίες και πεζοδρόμια, τα μικρά ποσοστά ανακύκλωσης, η κακή αποκομιδή και διάθεση των κάδων σκουπιδιών, οι κακές συνθήκες σε χωματερές και ΧΥΤΑ.

Κάθε χρόνο εκτιμάται ότι καταναλώνουμε στην Ελλάδα πάνω από 1,5 δισ. πλαστικά μπουκάλια νερού, περισσότερα από 500 εκατ. πλαστικά ποτήρια καφέ και αναψυκτικού, πάνω από 1,5 – 2 δισ. πλαστικά καλαμάκια. Εκτός αυτών, μόνο στην Ελλάδα πετάμε κάθε χρόνο πάνω από 18-20 δισ. αποτσίγαρα, πολλά εκ των οποίων καταλήγουν κάθε χρόνο στις παραλίες και τις ακτές.

Οι επιπτώσεις στην θαλάσσια ζωή

Η πλαστική ρύπανση προκαλεί σοβαρότατες επιπτώσεις στη θαλάσσια ζωή και γενικότερα στην πανίδα. Έρευνες έχουν δείξει ότι σήμερα το 90% των θαλασσοπουλιών έχουν μικρά κομμάτια πλαστικού στο στομάχι τους (το 1960 το ποσοστό αυτό ήταν 5%), ενώ το 50% των θαλάσσιων χελωνών εκτιμάται ότι έχει καταπιεί πλαστικά.

Τα θαλάσσια είδη μπερδεύουν πολλές φορές τα πλαστικά για τροφή, με δυσμενέστερες συνέπειες για αυτά. Οι θαλάσσιες χελώνες, για παράδειγμα, καταπίνουν πλαστικές σακούλες νομίζοντας ότι πρόκειται για μέδουσες, με αποτέλεσμα να βρίσκουν φρικτό θάνατο.